ភរិយាលម្អទ្រនំ
ភាគទី៣
(ស្វាមីកំណាច)
ហ្វេនស៊ី នឹង វ៉ាល់សៀស៍
ធ្វើដំណើរមកដល់ភូមិគ្រឹះ ហ្វីលីព ប្រាយស៍ទីស៍ ត្រឹមឃើញបានវត្តមានកូនប្រុសនឹងកូនប្រសារម៉ាដាមស្ទុះស្ទាទៅរាក់ទាក់ស្វាគមន៍តែម្ដង
ធ្វើមើលបែកគ្នារាប់ឆ្នាំអ៊ីចឹង ថ្នាក់អ្នកជាកូនប្រសារអត់អស់សំណើចមិនបាន
ផ្ទុយពីកូនប្រុសនៅតែមុខមាំស្មើមិនប្រែ នេះសំណាងហើយគេមិនខ្មូរឱ្យមើលទៀតនោះ។
“ម៉ោះៗ ចូលមកខាងក្នុងសិនមកកូន”
ម៉ាដាមដឹកដៃកូនប្រសារស្រីដើរចូលទៅក្នុង ដោយមិនក្រឡេកភ្នែកមើលកូនប្រុសសូម្បីបន្តិច
ទង្វើមួយនេះឱ្យអ្នកជាស្វាមីអត់ហួសចិត្តមិនបាន។
“ការងារយ៉ាងដែរ ហត់នឿយទេកូន?”
ប្រមុខងាកមកសួរកូនប្រុសដែលត្រូវម្ដាយទុកចោលដែលអើពើជាមួយ។
“តិចតួចទេលោកប៉ា!
ហើយនេះប៉ាម៉ាក់ហៅពួកខ្ញុំមកមានការអ្វីដែរ?” វ៉ាល់សៀស៍
សួរនាំសាច់ការដោយការដើរមកដាក់បង្គុយក្បែររាងតូចរបស់ភរិយា
ទោះជាកាយវិការរបស់គេមិនបង្ហាញអ្វី
តែក៏ល្មមឱ្យអ្នកខ្លះបានដឹងខ្លួនថាគេមិនបានពេញចិត្តនឹងអង្គុយក្បែរខ្លួនដូចគ្នា។
“គ្មានអ្វីធំដុំទេ
គ្រាន់តែចង់ហៅពួកកូនមកញ៉ាំបាយ ហើយនិយាយរឿងហាន់នីម៉ូនរបស់ពួកកូនតែប៉ុណ្ណោះ”
ឮប្រយោគចុងក្រោយហើយក្រមុំកំលោះទាំងពីរត្រូវងាកសម្លឹងមើលមុខគ្នា ដោយខានមិនបាន
ហ្វេនស៊ី ញញឹមពោរពេញដោយក្ដីសុខ ខណៈដែល វ៉ាល់សៀស៍ នៅតែមុខមាំគ្មានអាការៈអ្វីបញ្ជាក់ឱ្យដឹងថាគេមិនបានពេញចិត្តនឹងឯង។
“ខ្ញុំថារឿងទៅហាន់នីម៉ូន
ពេលណាទៅក៏បានដែរអ្នកម៉ាក់ ពេលនេះការងារខ្ញុំរវល់ណាស់មិនអាចដកឃ្លាទៅណាបានទេ ម្យ៉ាងទៀតអាទិត្យក្រោយមានរៀបចំពិធីតាំងពិព័រគ្រឿងពេជ្រហើយ
បើខ្ញុំមិននៅតើបានអ្នកណាមើលការខុសត្រូវជំនួសទៅ” វ៉ាល់សៀស៍ លើកហេតុផលរបស់ខ្លួន ដែលអ្នកជាភរិយាក៏មិនគិតនឹងបដិសេធមានតែយល់ស្របតាមស្វាមី។
“ចុះកូនគិតយ៉ាងម៉េច ហ្វេនស៊ី?”
ម៉ាដាមសួរកូនប្រសារបញ្ជាក់ទាំងដឹងច្បាស់ថាចម្លើយគឺមានតែមួយទេ។
“ខ្ញុំថាចាំលើកក្រោយក៏ល្អដែរអ្នកម៉ាក់ ពេលនេះបង
វ៉ាល់សៀស៍ រវល់ដកខ្លួនមិនរួចទៅហាន់នីម៉ូនក៏គ្មានអារម្មណ៍អ្វីដែរ” ណក៎!
ឃើញទេថាហើយថា យ៉ាងណាក៏កាន់ជើងលោកប្ដីម្នាក់នេះដែរ។
“ហ៊ឹស
កូនប្រសារម៉ាក់ល្អដល់ហើយហ្ន៎តាមចិត្តស្វាមីរហូតសង្ឃឹមថាកូនប្រុសម៉ាក់នេងចេះយល់ពីប្រពន្ធបែបនេះដែរចុះ”
មិនមែននិយាយលេងបែបបង្អាប់ទេ តែម៉ាដាមមានចេតនាថាឱ្យកូនប្រុសតែម្ដង
ដូចគ្នានឹងសាមីខ្លួនក៏ដឹងច្បាស់ដែរ។
ឃើញកូនប្រុសមុខខ្មូរដែលត្រូវម្ដាយបាញ់ចំៗ
ប្រមុខដែលជាអ្នកមានអំណាចជាងគេចេញមុខនិយាយទម្លាយភាពតានតឹង
ខ្លាចថាបើនៅតែនិយាយទៀតសម្ដីភរិយាអាចនឹងវាយប្រហារកូនប្រុសក្បាលរឹងដល់ពេលនោះសង្គ្រាមកើតឡើងពិបាកនឹងទប់ស្កាត់ហើយ។
កូនប្រុសមិនហ៊ានជាមួយម្ដាយទេ
តែអ្នកដែលត្រូវថ្មោងគឺអ្នកមិនដឹងអ្វីទៅវិញទេ...
“ពួកកូនប្រហែលជាឃ្លានហើយ
បងថាពួកយើងទៅញ៉ាំបាយល្អជាងនេះអាហារក៏ឆ្អិនហើយអស់ដែរ តោះឆាប់ទៅ”
មិនបញ្ជាតែមាត់ប្រមុខនៅឆ្លៀតដឹកដៃភរិយាឱ្យដើរតាមខណៈម៉ាដាមក៏ប្រឹងគ្រវាសដៃអ្នកជាស្វាមីចេញ
ព្រោះដឹងថាអ្នកម្ខាងទៀតកំពុងកាន់ជើងកូនប្រុសក្បាលខូចរបស់ខ្លួន។
នៅក្នុងបន្ទប់អាហារ
សាយភាយទៅដោយក្លិនអាហារជាច្រើនមុខជះក្លិនឈ្ងុយពាសពេញហ្នឹង
នេះត្រឹមតែហិតក៏អាចដឹងដល់រសជាតិរបស់អាហារថាឆ្ងាញ់នឹងគួរឱ្យចង់ញ៉ាំកម្រិតណាដែរ!
ហ្វេនស៊ី អង្គុយចុះតាមការដឹកដៃរបស់ម្ដាយក្មេក ខណៈដែល វ៉ាល់សៀស៍
ក៏ចូលមកអង្គុយក្បែរនាងដូចគ្នា គេគ្មានជម្រើសព្រោះនេះជាតួនាទីបាំងភ្នែក
ម្យ៉ាងក៏ជាកន្លែងប្រចាំរបស់គេដូចគ្នា។
“ហ្វេនស៊ី ញ៉ាំអានេះទៅកូន
ជំនួសដល់រាងកាយឱ្យរឹងមាំមានសុខភាពល្អចាពិសេសមនុស្សស្រីញ៉ាំច្រើនជួយឱ្យងាយមានកូនថែមទៀត”
“អឹកៗ...” ហ្វេនស៊ី
ដែលដួសអាហារចូលមាត់ត្រូវឈ្លក់មួយរំពេចពេលឮប្រយោគចុងក្រោយចេញពីមាត់ម្ដាយក្មេក ខុសពីអ្នកកំលោះដែលគិតតែអង្គុយស្ងៀម
ខណៈក្នុងខួរក្បាលក៏កំពុងរិះគិតអ្វីម្យ៉ាង។
“នេះញ៉ាំឱ្យច្រើនៗទៅ”
“ចាសអ្នកម៉ាក់” ហ្វេនស៊ី
សម្លឹងមើលចានរបស់ខ្លួន ដែលម៉ាដាម
នៅមិនឈប់ចាប់ម្ហូបដាក់ឱ្យទាំងហួសនឹងបរិយាយ
ថ្នាក់ឃើញហើយអ្នកជាស្វាមីត្រូវប្រញាប់ហាមឃាត់
មិនអ៊ីចឹងធានាថានាងក្រមុំប្រាកដជាញ៉ាំឡើងក្លាយជាជ្រូកមិនខានទេ។
“បានហើយអូនសម្លាញ់ចាប់ច្រើនយ៉ាងនេះ ហ្វេនស៊ី
នាងញ៉ាំម៉េចនឹងអស់ទៅ” ប្រមុខចាប់ដៃភរិយាតែក៏ត្រូវម្ចាស់សាមីខ្លួនគ្រវាសចេញខ្លាំងៗនៅមានឌឺដងផ្លែផ្កាឱ្យអ្នកខ្លះ។
“អោ! គឺអូនមានចិត្តហ្នឹងអី
ចង់ឱ្យកូនប្រសារញ៉ាំឱ្យច្រើនៗមានកម្លាំង មិនដូចកូនប្រុសបងទេជាស្វាមីគេតែបែរជាមិនអើពើខ្វល់ខ្វាយនឹងភរិយាស្អីបន្តិចសោះ
នេះឬឫកពាអ្នកជាស្វាមីគេ” ទៀត! ឃើញទេបើមិនបានរករឿងរុកកួនកូនប្រុសទេ
ម៉ាដាមម្នាក់នេះនៅមិនសុខនោះទេ
សម្ដីម៉ាដាមឱ្យអ្នករួមតុទាំងបីហួសថ្លែងអស់វាចានឹងនិយាយ
ជាពិសេសសាមីខ្លួនដែលត្រូវអ្នកម្ដាយដៀលមុននេះឯង។
“ម៉ាក់ចាប់ឱ្យនាងទៅហើយ នៅឱ្យខ្ញុំចាប់អីទៀតទៅ”
“ម់ាក់ជារឿងម៉ាក់
កូនជាស្វាមីត្រូវធ្វើតួនាទីរបស់ខ្លួន!!” ម៉ាដាមតម្លើងសំឡេងបន្តិច ទើបអ្នកជាកូនប្រុសត្រូវអត់មិនលូកដៃទៅដួសអាហារក្នុងចានឱ្យភរិយា។
“ពេញចិត្តហើយនៅអ្នកម៉ាក់?”
ន័យរបស់គេចង់បញ្ជាក់អ្នកម្ដាយតែមនុស្សចាស់បែរជាយល់ថាគេកំពុងតែឌឺដងខ្លួនទៅវិញ។
“នេះកូនឌឺម៉ាក់ហ្អេស វ៉ាល់សៀស៍!!”
“អ្នកម៉ាក់!”
“បានហើយទាំងពីរនាក់ម៉ាក់កូនហ្នឹង
កុំឈ្លោះគ្នាម៉ោងបាយមួយពេលបានទេ នេះយល់ដល់មុខកូនប្រសារខ្លះផង”
ប្រមុខលូកមាត់ជ្រែកសង្គ្រាមម្ដាយកូនទាំងពីរ
មិនអ៊ីចឹងទេច្បាស់ជាឈ្លោះគ្នាបែកតុមិនខានទេ បើម្នាក់ៗមិនព្រមចាញ់រៀងខ្លួនបែបនេះ។
“ព្រោះកូនប្រសារប៉ាមិនអ៊ីចឹង” វ៉ាល់សៀស៍
ឌឺដងអ្នកជាដើមហេតុដែលគ្មានចំណែកក្នុងសង្គ្រាមនេះ។
“វ៉ាល់សៀស៍!”
ប្រមុខគ្រហឹមគំរាមកូនប្រុសដែលមាត់ឆ្កែ
និយាយស្ដីមិនទុកមុខឱ្យប្រពន្ធអីបន្តិចសោះហើយ។
“...” ហ្វេនស៊ី
ដែលមិនដឹងរឿងអ្វីត្រូវទាញឱ្យធ្លាក់ជង្រុកជាមួយបានតែឈ្ងោកមុខញ៉ាំបាយនៅក្នុងចានរបស់ខ្លួន
ទាំងព្យាយាមទប់ទឹកភ្នែកមិនឱ្យស្រក់ចុះមកពេលភាពទន់ជ្រាយជិតធ្លាយចេញមក ស្រីក្រមុំព្យាយាមរកពាក្យនិយាយបន្លប់
“អឺ នេះបង វ៉ាល់នៀរ៍ មិនទាន់មកវិញទៀតឬអ្នកម៉ាក់?”
សំណួររបស់នាទាញក្រសែភ្នែកកំណាចឱ្យងាកមកក្នុងន័យរករឿងចង់ហែកនាងស៊ីតែម្ដង។
“ប្ដីអង្គុយឱ្យជ្រងោបែរជាសួររកប្អូនថ្លៃបែបនេះសមទេ
នេះអីកូនប្រសារល្អរបស់ម៉ាក់នោះ” នៅសុខៗមិនដឹងជាកើតឆ្កួតអីគេបែរជាបង្ហាញចរិតពាលដាក់ស្រីតូចមិនដឹងអីទៅវិញ។
“ជាគ្រួសារតែមួយសួររកគ្នាក៏មិនជាបញ្ហាអ្វីដែរ”
ម៉ាដាមចេញមុខធ្វើជាខែលការពារឱ្យកូនប្រសារ
បែបនេះមិនយូរទេច្បាស់ជជាឈ្លោះគ្នាទៀតមិនខានទេ “មួយរយយៈនេះ វ៉ាល់នៀរ៍
គេរវល់ខ្លាំងទើបមកផ្ទះយប់ជ្រៅបន្តិចថ្ងៃខ្លះក៏មិនបានមកផ្ទះផង!
មិនដូចជាអ្នកខ្លះថ្នាក់មាននពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយនៅរអ៊ូមិនឈប់ទៀត”
ចុងប្រយោគម៉ាដាមអត់ដៀមដាមកូនប្រុសច្បងមិនបាន
ខណៈដែលសាមីខ្លួនបានតែទប់ចិត្តខាំមាត់នឹកគុំកួនស្រីក្រមុំនៅក្នុងចិត្ត។
ទៅដល់ផ្ទះនឹងលេងឱ្យដឹងដៃម្ដង ហ្វេនស៊ី...
ក្រោយពីអាហារល្ងាចមួយពេលដ៏សែនអួអាប់បានបញ្ចប់ទៅ
ស មាជិកទាំងអស់ក៏មិនបានចេញទៅឯណាទៀត
នាំគ្នាមកអអង្គុយនិយាយគ្នាលេងនៅក្នុងបន្ទប់សៀវភៅ
ម្នាក់ៗនិយាយដូចជាត្រូវគ្នាណាស់លើកលែងតែ វ៉ាល់សៀស៍
ម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលនិយាយមិនសូវចុះសម្រុងនឹងគេឯង
ឬអាចថាគគេជាមនុស្សមិនចូលចំណោមក៏ថាបាន ហិ ហិ...បរិយាកាសកំពុងតែសប្បាយសុខៗ ស្រាប់តែគ្រប់យ៉ាងត្រូវប្រែជាស្ងាត់សូន្យឈឹងពេលឮប្រយោគរបស់ម៉ាដាម។
“ពួកកូនរៀបការហើយប្រញាប់រកចៅឱ្យប៉ាម៉ាក់មួយពីរម៉ោ
នេះប៉ាម៉ាក់ចាស់ហើយក្នុងផ្ទះក៏ស្ងាត់សំឡេងក្មេងៗយូរណាស់ដែរ
ម៉ាក់ចង់មានក្មេងរត់លេងក្នុងផ្ទះបានបីបួននាក់”
“អ្នកម៉ាក់!”
“បើអ្នកម៉ាក់ចង់បានចៅពរ ចាំខ្ញុំចាត់ចែងជូន
ចង់បានប៉ុន្មានក៏បានដែរកូនប្រុសម៉ាក់ម្នាក់នេះកម្លាំងពេញបឹបតែម្ដង
ត្រូវទេអូនសម្លាញ់?” មិនដឹងថាខ្មោចណាចូលបានជាគេមកនិយាយបែបនេះជាមួយនាង
ទោះដឹងថាគេគ្រាន់តែនិយាយឌឺដងអ្នកម្ដាយ តែអ្នកស្ដាប់ដូចជា ហ្វេនស៊ី
អត់មុខក្រហមមិនបានកាន់តែគេលូកមកឱបស្មាបែបនេះសាងឱ្យរាងកាយក្រមុំទៅជាញាប់ញ័រមួយរំពេច។
“វ៉ាល់សៀស៍! ម៉ាក់និយាយសាច់ការមិនបានលេងសើចទេ”
មើលឃើញទឹកមុខក្រហមដូចម្ទេសទុំរបស់់កូនប្រសារហើយម៉ាដាមអត់អាណិតមិនបាន
នឹកក្ដៅចង់តែវាយកូនក្បាលរឹងម្នាក់នេះឱ្យដឹងណាណីទេ នេះបើនៅក្មេងដូចពីមុនគាត់មិនស្ទាក់ស្ទើរនឹងវាយកូនប្រុសទេ។
“ខ្ញុំក៏មិនថាបានលេងសើចដែរអ្នកម៉ាក់” វ៉ាល់សៀស៍
នៅមិនឈប់អះអាងសម្ដីរបស់ខ្លួន គេកាន់តែនិយាយមុខស្រីក្រមុំកាន់តែក្រហមទៅដូចគ្នា។
“កូននេះ! បានហើយឈប់និយាយទៅ
មើលចុះកូនប្រសារម៉ាក់មុខក្រហមអស់ហើយ” ម៉ាដាសម្លឹងបែបសម្លក់កូនប្រុសកំហូច
ខណៈដែលសាមីខ្លួននៅមិនឈប់បេះបួយលលេងសម្ដី
មិនដឹងយ៉ាងម៉េចគេស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ល្អមែនទែន
ពេលបានញ៉ោះអ្នកកក្នុងរង្វង់ដៃឱ្យខ្មាសបែបនេះ។
ក្រោយបញ្ចប់សន្ទនាការជួបជុំជាមួយចាស់ទុំទាំងពីរហើយ
ទាំងពីរនាក់ប្ដីប្រពន្ធក៏ធ្វើដំណើរត្រលប់មកវិញ នៅតាមផ្លូវធ្វើដំណើរ ហ្វេនស៊ី
មិននិយាយអ្វីមួយម៉ាត់គិតតែពីអង្គុយស្ងៀម សម្លឹងមើលទៅទេសភាពខាងក្រៅរថយន្ដ
ឫកពាសោះកក្រោះខុសពីធម្មតារបស់នាងអត់មិនឱ្យអ្នកប្រុសកំលោះឆ្ងល់មិនបាន
តាមធម្មតានាងរួសរាយខ្លាំងណាស់មិនមែនស្ងប់ស្ងាត់បែបនេះទេជាពិសេសកាន់តែនៅជាមួយគេតែពីរនាក់បែបនេះទៀត
នាងកាន់តែនិយាយលេងសើចច្រើនដូចកូនក្មេង
ថ្នាក់គេអត់ធុញទ្រាន់មិនបានតែដល់ពេលនាងមិនមាត់.កបែបនេះ
គេសស្រាប់តែមាននអារម្មណ៍ថាមិនស្រួលក្នុងចិត្តដូចគ្នា
តែមិនដឹងថាព្រោះអ្វីឱ្យប្រាកដ... វ៉ាល់សៀស៍ បោសវាសគំនិតទាំងនោះចោលដោយការគិតតែផ្ដោតលើការបើកបររបស់ខ្លួន។
ង៉ឺត ងក់
ត្រឹមរថយន្ដបញ្ឈប់កង់ភ្លាម ហ្វេនស៊ី
ស្ទុះស្ទាចុះពីឡានភ្លែតមិនរង់ចាំអ្នកជាស្វាមីអីបន្តិច មិនមែនថានាងខឹងនឹងគេអីនោះទេ
តែគិតថាគេមិនខ្វល់នឹងខ្លួនដូចគ្នា ម្យ៉ាងគេប្រហែលជាមិនចូលចិត្តឱ្យនាងទៅរញ៉េរញ៉ៃជា
មួយ ទើបនាងត្រូវធ្វើខ្លួនរក្សាឱ្យមានគម្លាតពីគេតែនាងមិនបានដឹងទេថាទង្វើរបស់ខ្លួន
សាងការមិនពេញចិត្តឱ្យដល់មនុស្សទំនើងជាខ្លាំងខឹងដែលនាងប្រហើនហ៊ានដើរចេញទៅ
ទាំងមិនមើលមុខគេធ្វើហាក់ដូចគេគ្មានរូបរាងក្នុងកែវភ្នែកនាងអ៊ីចឹង។
“យប់នេះនឹងលេងឱ្យបាក់ស្បាតម្ដដងចាំមើលចុះ!!”
វ៉ាល់សៀស៍ ខាំធ្មេញសង្កត់ចិត្តគ្រឺតប្រពន្ធវ័យក្មេង មិនឱ្យធ្លោយចាត់ការអ្នកម្ខាងទៀតនៅទីនេះជៀសវាសអ្នកបម្រើយកទៅនិាយាយដើម។
ព្រោះគិតថាអ្នកជាស្វាមីនឹងរត់ទៅគេង
នៅបន្ទប់ផ្សេងដូចកាលពីម្សិលមិញទើប ហ្វេនស៊ី
បិទទ្វារចាក់សោរហើយក៏ចូលទៅបន្ទប់ទឹកបាត់ដោយមិនដឹងទេថាអ្នកមកតាមក្រោយ
មួម៉ៅក្ដៅក្រហាយនឹងទង្វើរបស់់ខ្លួនខ្លាំងប៉ុណ្ណា។
“យប់នេះងាប់មិនខានទេ ហ្វេនស៊ី!” វ៉ាល់សៀស៍
សឹងតែទៅជាឆ្កួត
ទៅហើយ
ដែលសុខៗនាងក្រមុំបង្ហាញឫកពាសោះកក្រោះដាក់ខ្លួន!....
ចុះត្រង់ខ្លួនឯងហ៎ម៉េចក៏មិនគិតផងទៅ
យ៉ាប់ណាស់អ្នកប្រុសធំម្នាក់នេះធ្វើដាក់គេបាន ដល់គេអចេតនាសោះខឹងគេដែរ ខឹ
ខឹ...
បន្ទាប់ពីសំងំជម្រះកាយនៅក្នុងបន្ទប់ទឹកអស់់មួយសន្ទុះធំ
ហ្វេនស៊ី ក៏ព្រមនាំខ្លួនឯងចេញមកវិញ បន្ទាប់ពីបានធូរស្រាលក្រោយត្រាំទឹកក្ដៅអ៊ុនៗ
រាងតូចស្រឡូនមានត្រឹមកន្សែងមួយផ្ទាំងតូចរុំសឹងតែមិនជិតរាងកាយ ដើរចេញពីបន្ទប់ទឹក
ដោយមិនបានដឹងទេថាកំពុងតែមានក្រសែភ្នែកមួយគូតាមសម្លឹងមើលមកខ្លួនបែបហក់ត្របាក់ខាំហ្នឹងឯង
តែពេលទទួលបានអាការៈមិនស្រួលទើបត្រូវប្រញាប់ងាកមើល ហើយក៏...
“អូយយ!” ហ្វេនស៊ី ភ្ញាក់សឹងតែទន់ជង្គង់ដួល
ជាមួយវត្តមានអ្នកជាស្វាមីផុសថ្កោលនៅកណ្ដាលបន្ទប់របស់ខ្លួន ថែមទាំងអង្គុយឱ្យជ្រងោនៅលើគ្រែធ្វើឫកពាប៉ើយដូចគ្នាគ្មានរឿងអ្វីកើតឡើងអ៊ីចឹង
“បង វ៉ាល់សៀស៍ ម៉េចក៏បងនៅក្នុងនេះបាន?” នាងចាំច្បាស់ណាស់ថាមុននេះចាក់សោរហើយតើស
ម៉េចក៏អ្នកម្ខាងទៀតអាចនៅក្នុងនេះបាន។
“ចាក់សោរចូលមកហ្នឹងអី!” វ៉ាល់សៀស៍
តបទាំងមួម៉ៅក្ដៅដើម.កជាមួយរូបភាពចំពោះមុខ មែនហើយ!
មុននេះគេចុះទៅយកសោរមកចាក់ថាចូលមកនឹងបានចាត់ការនាងឱ្យរាបដូចកន្ទេល
មានឯណាចូលមកបែរជាត្រូវអង្គុយចាំឡើងរាប់ម៉ោង
ថែមទាំងអ្នកម្ខាងទៀតចេញមកទាំងសភាពទាក់ទាញបែបនេះ មិនដឹងថាពេលនេះគេក្ដៅក្រហាយចិត្តឬក្ដៅព្រោះភភ្លើងប្រាថ្នាឱ្យប្រាកដនោះទេ
“ម៉េចក៏ចូលងូតទឹកយូរយ៉ាងនេះ?” វ៉ាល់សៀស៍ ដោះអាវបង្ហាញសាច់ដុំហាប់ណែនរបស់ខ្លួន
គ្មានគិតអាណិតចិត្តស្រីក្រមុំស្អីបន្តិច ខណៈដែល ហ្វេនស៊ី
បានតែបែរមុខចេញព្រោះខ្មាស! មិនខ្មាសបានទេបើគេលេងមកដោះស្អីកណ្ដាលវាលបែបនេះ
ធ្វើដូចនាងនឹងធ្លាប់ឃើញរាងកាយគេតាំងីពេលណាអ៊ីចឹង បើទោះជាធ្លាប់ឃើញក៏នៅតែខ្មាសដែរឱ្យយល់ដល់នាងជាស្រីខ្លះផង។
“សុំទោស
ខ្ញុំមិនដឹងថាលោកត្រូវការចូលបន្ទប់ទឹកដែរ”
“ហើយនាងចាក់សោរទ្វារធ្វើស្អី?” វ៉ាល់សៀស៍
នៅតែមិនឈប់រករឿងស្រីតូចទាល់តែសោះ ខណៈនោះក៏ស្រាតខោរបស់ខ្លួនឱ្យនៅសល់តែខោប៊ុកស័័រ
បង្ហាញឫកពាធ្វើដូចជាចង់ងូតទឹកណាស់អ៊ីចឹង ស្របពេលលនោះ ហ្វេនស៊ី ក៏កាន់តែក្ដៅមុខភាយៗទៅតាមនោះដែរ។
“ខ្ញុំ...ខ្ញុំស្មានថាបងទៅគេងនៅបន្ទប់មួយទៀត...”
“បន្ទប់មួយណា?
នេះជាបន្ទប់ខ្ញុំបើខ្ញុំមិនងូតទឹកផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់នៅទីនេះឱ្យខ្ញុំទៅទីណា!!”
ឆ្លៀតពេលឃើញនាងកំពុងញ័រ វ៉ាល់សៀស៍ តម្លើងសំឡេងធ្វើដូចខឹងនឹងនាងណាស់អ៊ីចឹង។
“សុំទោសថ្ងៃក្រោយខ្ញុំនឹងមិនចាក់សោរទៀតទេ”
ប្រាប់ដោយការអន់ចិត្តហើយ ហ្វេនស៊ី បែរខ្លួនដើរទៅបន្ទប់ផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់
តែដើរមិនប៉ុន្មានជំហានផងក៏... “អាយយ....”
